Tydzień po inwazji na Ukrainę Rosja zgromadziła 40-milową kolumnę zmechanizowaną w celu przeprowadzenia przytłaczającego ataku na Kijów od północy.
Jednak konwój pojazdów opancerzonych i ciężarówek z zaopatrzeniem zatrzymał się w ciągu kilku dni, a ofensywa nie powiodła się, w dużej mierze z powodu serii nocnych zasadzek przeprowadzonych przez zespół 30 ukraińskich sił specjalnych i operatorów dronów na quadach. ukraiński dowódca.
Operatorzy dronów wywodzili się z jednostki rozpoznania powietrznego Aerorozvidka , która rozpoczęła działalność osiem lat temu jako grupa ochotniczych informatyków i hobbystów projektujących własne maszyny i przekształciła się w istotny element udanego ruchu oporu przeciwko Dawidowi i Goliatowi na Ukrainie.
Jednak podczas gdy zachodni zwolennicy Ukrainy dostarczyli tysiące pocisków przeciwczołgowych i przeciwlotniczych oraz innego sprzętu wojskowego, Aerorozvidka został zmuszony do skorzystania z finansowania społecznościowego i sieci osobistych kontaktów, aby kontynuować działalność, zdobywając takie komponenty, jak: zaawansowane modemy i kamery termowizyjne, w obliczu kontroli eksportu, która zabrania ich wysyłania na Ukrainę.
Dowódca jednostki, podpułkownik Yaroslav Honchar, opowiedział o zasadzce w pobliżu miasta Iwanków, która pomogła zatrzymać ogromną, ociężałą ofensywę rosyjską na jej torach. Powiedział, że ukraińscy bojownicy na quadach byli w stanie zbliżyć się do nacierającej kolumny rosyjskiej w nocy, jadąc przez las po obu stronach drogi prowadzącej na południe w kierunku Kijowa od strony Czarnobyla .
Ukraińscy żołnierze byli wyposażeni w gogle noktowizyjne, karabiny snajperskie, zdalnie zdetonowane miny, drony wyposażone w kamery termowizyjne i inne zdolne do zrzucania małych 1,5 kg bomb.
„Ta jedna mała jednostka w nocy zniszczyła dwa lub trzy pojazdy na czele tego konwoju, a potem utknęła. Spędzili tam jeszcze dwie noce i [zniszczyli] wiele pojazdów” – powiedział Honchar.
Rosjanie rozbili kolumnę na mniejsze jednostki, aby spróbować dotrzeć do stolicy Ukrainy, ale ta sama grupa szturmowa zdołała zaatakować jej magazyn, twierdził, ograniczając zdolność Rosjan do dalszego marszu.
„Pierwszy rzut sił rosyjskich utknął bez ciepła, bez ropy, bez bomb i bez gazu. A to wszystko dzięki pracy 30 osób” – powiedział Honchar.
Jednostka Aerorozvidka twierdzi również, że pomogła w pokonaniu rosyjskiego ataku powietrznego na lotnisko Hostomel, na północny-zachód od Kijowa, w pierwszym dniu wojny, używając dronów do zlokalizowania, namierzenia i ostrzeliwania około 200 rosyjskich spadochroniarzy ukrytych na jednym końcu lotnisko.
„To w dużej mierze przyczyniło się do tego, że nie mogli wykorzystać tego lotniska do dalszego rozwoju swojego ataku”, powiedział por. Taras, jeden z doradców Honchara.
Nie wszystkie szczegóły tych twierdzeń można było niezależnie zweryfikować, ale przedstawiciele obrony USA twierdzą, że ukraińskie ataki przyczyniły się do zatrzymania kolumny pancernej wokół Iwankowa. Ogromna ilość materiałów z walk lotniczych publikowanych przez Ukraińców podkreśla znaczenie dronów dla ich oporu.
Jednostkę założyli młodzi Ukraińcy z wyższym wykształceniem, którzy brali udział w powstaniu na Majdanie w 2014 roku i zgłosili się na ochotnika do wykorzystania swoich umiejętności technicznych w ruchu oporu przeciwko pierwszej rosyjskiej inwazji na Krym i Donbas. Jej założyciel, Volodymyr Kochetkov-Sukach, był bankierem inwestycyjnym, który zginął w akcji w 2015 roku na Donbasie – co przypomina o wysokim ryzyku z tym związanym. Rosjanie mogą przyczepić się do elektronicznego podpisu drona i szybko uderzyć moździerzami, więc zespoły Aerorozvidka muszą wystartować i biec.
Honchar to były żołnierz, który został konsultantem ds. marketingu IT, który wrócił do wojska po pierwszej inwazji rosyjskiej. Taras był konsultantem ds. zarządzania, który specjalizował się w zbieraniu funduszy dla jednostki i dołączył na pełny etat jako kombatant dopiero w lutym.
Na początku jednostka wykorzystywała komercyjne drony obserwacyjne, ale jej zespół inżynierów, projektantów oprogramowania i entuzjastów dronów opracował później własne projekty.
Zbudowali szereg dronów obserwacyjnych, a także duże 1,5-metrowe maszyny ośmiowirnikowe zdolne do zrzucania bomb i granatów przeciwpancernych o napędzie rakietowym, a także stworzyli system o nazwie Delta, sieć czujników wzdłuż linii frontu, która zasilała mapa cyfrowa, aby dowódcy mogli zobaczyć ruchy wroga, gdy się wydarzyły. Teraz wykorzystuje system satelitarny Starlink, dostarczony przez Elona Muska, do przesyłania danych na żywo do ukraińskich jednostek artyleryjskich, pozwalając im na skupienie się na rosyjskich celach.
Jednostka została rozwiązana w 2019 roku przez ówczesnego ministra obrony, ale została pospiesznie przywrócona w październiku zeszłego roku, gdy zbliżało się zagrożenie rosyjską inwazją.
Zdolność do utrzymywania widoku z lotu ptaka na rosyjskie ruchy była kluczowa dla sukcesu ukraińskiej taktyki partyzanckiej. Jednak wysiłki Aerorozvidki w zakresie rozbudowy i wymiany utraconego sprzętu zostały utrudnione przez ograniczoną podaż dronów i komponentów, a starania o ich zabezpieczenie poprzez zamówienia Ministerstwa Obrony niewiele przyniosły, częściowo dlatego, że są niedawnym dodatkiem do sił zbrojnych i nadal uważane za osoby z zewnątrz.
Co więcej, niektóre zaawansowane modemy i kamery termowizyjne wyprodukowane w USA i Kanadzie podlegają kontroli eksportu, więc uciekły się do finansowania społecznościowego i poprosiły globalną sieć przyjaciół i zwolenników o znalezienie ich na eBayu lub innych stronach internetowych.
Marina Borozna, która była studentką ekonomii na uniwersytecie u Tarasa, bada sposoby kupowania potrzeb jednostki i znajdowania tras, aby dostarczyć zapasy przez granicę.
„Wiem, że są ludzie, którzy chcą im pomóc w walce, ludzie, którzy chcą zrobić coś więcej niż tylko pomoc humanitarną” – powiedział Borozna. „Jeśli chcesz zająć się podstawową przyczyną tego ludzkiego cierpienia, musisz pokonać rosyjską inwazję. Aerorozvidka robi ogromną różnicę i potrzebują naszego wsparcia.”
Jej partner, Klaus Hentrich, biolog molekularny z Cambridge, również pomaga w wysiłkach, czerpiąc z doświadczenia jako poborowy w armii niemieckiej.
„Sam byłem w jednostce rozpoznania artyleryjskiego, więc od razu zdałem sobie sprawę, jak duży wpływ ma Aerorozvidka. Skutecznie zwracają uwagę na swoją artylerię” – powiedział Hentrich. „Tym, gdzie możemy coś zmienić, jest zebranie międzynarodowego wsparcia, czy to wkładu finansowego, pomocy w zdobyciu trudniejszych do znalezienia komponentów technicznych lub darowizn w postaci dronów cywilnych”.
Jednostka poszukuje również sposobów na przezwyciężenie rosyjskiego zagłuszania, będącego częścią wojny elektronicznej prowadzonej na Ukrainie równolegle z bombami, pociskami i pociskami. Obecnie Aerorozvidka zazwyczaj czeka, aż Rosjanie wyłączą sprzęt zakłócający i wystrzelą własne drony, po czym jednocześnie wysyła swoje maszyny. Jednostka następnie koncentruje swoją siłę ognia na pojazdach walki elektronicznej.
Honchar opisuje te technologiczne bitwy i sposób walki Aerorozvidki jako przyszłość działań wojennych, w których roje małych drużyn połączonych ze sobą dzięki wzajemnemu zaufaniu i zaawansowanej komunikacji mogą przytłoczyć większego i bardziej uzbrojonego przeciwnika.
„Jesteśmy jak ul pszczół” – powiedział. „Jedna pszczoła to nic, ale jeśli masz do czynienia z tysiącem, może pokonać wielką siłę. Jesteśmy jak pszczoły, ale pracujemy w nocy.”
theguardian.com
